Παράδειγμα προς μίμηση

Η παρακάτω είδηση θάφτηκε για τα καλά από τα ελληνικά ΜΜΕ. Από ότι φαίνεται οι καναλάρχες προτιμούν ειδήσεις "πολιτικής κονσέρβας" ή "lifestyle".Και καμιά τεχνητή όξυνση στις συζητήσεις για να μην αλλάξει κανάλι ο τηλεθεατής. Άραγε πόσοι από εμάς θα κάναμε το ίδιο που έκανε ο ηρωικός υπολοχαγός; Πόσοι θα σφίγγαμε την οπλοβομβίδα πάνω μας για να γλιτώσουνε οι υπόλοιποι;
Το άκουσμα του θανάτου του νεαρού υπολοχαγού Χαράλαμπου (Πάμπου) Χαραλάμπους από το Μένοικο σκόρπισε θλίψη και βαρύ πένθος στην Εθνική Φρουρά.
Έπεσε στο βωμό του καθήκοντος προς την πατρίδα κατά την παραλαβή του πολεμικού υλικού του λόχου του που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή. Προτίμησε να θυσιαστεί για να γλιτώσει τους στρατιώτες του. Δεν πέταξε την οπλοβομβίδα που είχε από μόνη της οπλίσει, αλλά την κράτησε στην αγκαλιά του δίνοντας σε τρία άλλα νεαρά παιδιά τον ελάχιστο χρόνο που χρειάζονταν για να απομακρυνθούν από το φυλάκιο. Ο ίδιος σκέπασε με το σώμα του την οπλοβομβίδα που του προκάλεσε θανάσιμα τραύματα.
Το φυλάκιο βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της Λευκωσίας, ακριβώς απέναντι από τους εισβολείς και τον προμαχώνα Ρόκας, κοντά στην Πύλη Πάφου. Είναι το φυλάκιο που βρίσκεται κάτω και πάνω από το παλιό οίκημα της ΣΥΤΑ. Το ατύχημα έγινε όταν καταμετράτο το πολεμικό υλικό του φυλακίου με την αλλαγή της
διοίκησης του λόχου.
Ακριβώς στις 10 και 50 ακούστηκε μια υπόκωφη έκρηξη στο χώρο των πυρομαχικών του φυλακίου. Το κακό είχε ήδη γίνει και ο 29χρονος υπολοχαγός έπεσε νεκρός, ακρωτηριασμένος στα δυο του χέρια και με ένα βαθύ τραύμα στην καρδιά.
Τι προηγήθηκε; Είχε στα χέρια του τη μοιραία οπλοβομβίδα όταν ακούστηκε ένα παράξενο κλικ στο εσωτερικό του χωνιού της. Κάτι σαν να όπλισε ο πυροκροτητής και η αντίστροφη μέτρηση άρχισε. Ο δόκιμος Αντρέας Χριστοδούλου στα 4 με 5 δευτερόλεπτα που μεσολαβούν μόλις πρόλαβε να του πει «μήπως και εκραγεί, κύριε λοχαγέ». Έκανε τρία βήματα προς τα πίσω μαζί με άλλους δύο στρατιώτες την ίδια στιγμή που ο υπολοχαγός ίσως προσπαθούσε να κάνει κάτι. Σύμφωνα με ό,τι είπε στον πατέρα του Γιώργο Χριστοδούλου ο νεαρός δόκιμος, είδε τον υπολοχαγό να παίρνει τη χειροβομβίδα κοντά στο στήθος του και να την κρύβει με τα χέρια και το σώμα του. Είχε καταλάβει ότι η έκρηξη θα ακολουθούσε την επόμενη στιγμή και θέλησε να σώσει τους άλλους. Θέλησε να σώσει τα άλλα τρία παιδιά που ήταν μαζί του στο στενό και αποκλεισμένο χώρο των πυρομαχικών. Γιατί τα πυρομαχικά βρίσκονται σε αποκλεισμένο υπόγειο χώρο;
Ακολούθησε η έκρηξη και ο δόκιμος με τους δύο στρατιώτες βρέθηκαν εκτός του χώρου που πνίγηκε μέσα σε καπνούς σκόνες και θραύσματα. Ο δόκιμος γύρισε μετά από λίγα δευτερόλεπτα πίσω και βρήκε διαμελισμένο το λοχαγό του σε μια λίμνη αίματος, πεσμένο μπρούμητα. Είδε ότι ήταν νεκρός. Βγήκε ακολούθως έξω και με το κινητό του τηλεφώνησε στο Νοσοκομείο και στο ΓΕΕΦ.
Ο κίνδυνος για νέα έκρηξη ήταν υπαρκτός και οι πυροτεχνουργοί της Αστυνομίας που είχαν φτάσει στο μεταξύ απέκλεισαν το χώρο και εξέτασαν όλο το υλικό.