Ενώ εσύ απασχολείς ανθρώπινο δυναμικό και φαιά ουσία(;) για να κάνεις ΕΔΕ για ένα σύνθημα που.....
....εμπεριείχε τη λέξη "γουρούνια", οι πολίτες αυτής της χώρας σφάζονται σα Γουρούνια μέσα στα σπίτια τους επειδή ΕΣΥ είσαι πλημμελής στα καθήκοντα σου.
Δεν ήταν στην Εκάλη ο άνθρωπος βλέπεις, ήταν σε διαμέρισμα στα Πατήσια.
Προφανώς δεν παρέλασε με τα ΟΥΚ.
Βρισκόταν στο ΣΠΙΤΙ του κύριε Υπουργέ. Στον ιερότερο χώρο που χύθηκαν ποταμοί αίματος για να αποτελεί Εστία Ελευθερίας και προστασίας.
Η Εθνεγερσία έγινε κύριε Χρυσοχοΐδη για να μη μπορεί να μπαίνει το οποιοδήποτε ΑΝΘΡΩΠΟΕΙΔΕΣ ΓΟΥΡΟΥΝΙ μέσα στο σπίτι σου, να σε σφάζει, να βιάζει και να κακοποιεί τη γυναίκα σου και τα παιδιά σου.
Διάβασε αυτή τη μαρτυρία ΠΟΝΤΙΕ κύριε Χρυσοχοΐδη για να αντιληφθείς τι κερδίσαμε με την Εθνεγερσία. Διάβασε να δεις γιατί οι ΠΟΝΤΙΟΙ εξεγέρθηκαν και θυσιάστηκαν. ΔΙΑΒΑΣΕ:
Σε μια γωνιά του σπιτιού ήταν καθισμένη, έχοντας στα γόνατά της το μικρό της γιο, μια γειτόνισσα που είχε ζητήσει να μείνει μαζί μας από το φόβο που ήταν μοναχή και έρημη. Πριν από έναν μήνα είχε μάθει το θάνατο του άνδρα της που σκοτώθηκε στο μέτωπο. Είχε φορέσει ό,τι παλιόρουχα είχε κι είχε σκεπάσει το κεφάλι της με διπλό τσεμπέρι για να κρύψει το πρόσωπό της και τα χρόνια της. Πώς όμως να ξεφύγει η δύστυχη από τ' άγρια θηρία;
Μυρίστηκαν το θήραμά τους. Κοντοστάθηκαν απέναντί της, έσκυψαν και με μιας της τράβηξαν τα τσεμπέρια από το κεφάλι. Ξεχύθηκαν τα μαύρα μαλλιά της και άστραψαν μπροστά τους τα μεγάλα μαύρα μάτια της και το ωραίο λευκό πρόσωπο. Με βία παραμέρισαν το αγόρι της και την τράβηξαν σέρνοντάς την στο διπλανό δωμάτιο. Σε λίγες στιγμές ακούσαμε τα βογκητά και τις οιμωγές της… Μια κρυάδα μ' έναν αποτροπιασμό μας πάγωσε μικρούς και μεγάλους. Η φρίκη γιόμισε όλο το σπίτι μπροστά στο κατοπινό θέαμα της βιασμένης γυναίκας. Ένα ματωμένο κουρέλι σύρθηκε κοντά μας με σκισμένα τα ρούχα και ματωμένο όλο της το κορμί, με ασταμάτητους λυγμούς. Μάζεψε το αγόρι της και διπλώθηκε στα γόνατά της. Η γιαγιά πήγε κοντά της και με λίγο νερό της ξέπλυνε το πονεμένο της πρόσωπο.
Μα της δύστυχης δεν της έφτανε το δικό της μαρτύριο. Πάνω σ' όλα αυτά, να κι ένας πολίτης Τούρκος. Θα ήταν έως είκοσι χρονών, ήταν από τους λίγους Τούρκους του χωριού. Χωρίς μιλιά γύρισε μια ματιά σε όλους κι ύστερα κοντοστάθηκε μπροστά στη γυναίκα που ολοφυρόταν. Έσκυψε και σήκωσε το αγόρι και κρατώντας το από το χέρι, τράβηξε κατά τη σκάλα. Η δύστυχη με το έντονο προαίσθημα του κακού για το αγόρι της, χίμηξε ν' αρπάξει από τα χέρια του μισερού τουρκόπουλου το παιδί της. Κι ο νεαρός, πάντα στυγνός και αμίλητος, με μια κλωτσιά την ξάπλωσε στο πάτωμα κι ευθύς τραβώντας το παιδί, κατέβηκε. Λίγο πιο κάτω από το σπίτι του παππού ήταν κάτι χαλάσματα. Από το μισάνοιχτο παραθύρι έγειρε ο Μήτσος μας και είδε πως έσυρε το αγόρι μέσα σ' εκείνα τα χαλάσματα… Δεν θα είχε περάσει μισή ώρα και το αγοράκι γύρισε κατατρομαγμένο και μέσα στα κλάματα. Εξουθενωμένο έπεσε στην αγκαλιά της βιασμένης μάνας του. Του σήκωσε τα ρουχαλάκια του κι ύστερα με λίγο νερό προσπάθησε να το συνεφέρει. Μια νεκρική σιγή σκέπασε όλο το σπίτι. Οι μεγάλοι αμίλητοι κι εμείς τα μικρά τρέμαμε ολοσούσουμα.
Και έλα τώρα να μας πεις ποιός είναι ο ρόλος σου κύριε ΥΠΟΥΡΓΕ προστασίας του ΠΟΛΙΤΗ όταν το κάθε ΓΟΥΡΟΥΝΙ έχει το ελεύθερο να μπαίνει στο σπίτι μου, να σφάζει, να βιάζει, να ληστεύει και να φεύγει ΑΤΙΜΩΡΗΤΟ.
ΕΛΑ ΠΕΣ ΜΟΥ ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗ ΓΙΑ ΕΔΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου