Ο λόγος του ήταν ένα μνημόνιο "συνεργασίας" μεταξύ εμπαιγμού και αμοραλισμού. Όταν άρχισε να παραδίδει μαθήματα ο νεοφανής Μινωτής, ξεχνώντας πως πρέπει να ξεκινήσει να κάνει αντιπολίτευση, να υπερασπιστεί τη δημοκρατία απέναντι στη χουντο-λαίλαπα του ΠΑΣΟΚ, άρχισε τις ιστορίες για αγρίους και πως ήταν όταν ήταν και αυτός (φυτευτός) ΟΝΝΕΔΙΤΗΣ και λοιπά και λοιπά...
Αφηγήθηκε την αγάπη για την πατρίδα ξεχνώντας ότι την παρέδωσε βορρά στον Παπανδρεϊσμό, και τότε και τώρα και μάλιστα αμαχητί. Εξύρε την αγάπη για την παράταξη και το κόμμα, πως πρέπει πάντα να είμαστε δίπλα στο κόμμα, στις αξίες και τις αρχές του. Όπα ρε ψηλέ! Όπα... Ντάξει καλά τα λες αλλά κάνε και λίγο κράτει γιατί το πας φυρί φυρί να τη φας τη λεμονόκουπα με όσα σου ρθε και μας αράδιασες... Τι αγάπη για την παράταξη ήρθες να μας πεις; Εσύ; Έσυ;;;;; Που "την έκανες" και έφτιαξες δικό σου κόμμα; Που ακόμα δεν μας είπες που βρήκες τα λεφτά για να συντηρείς την ΠΟΛ. ΑΝ. και τα γραφεία της; Και το κερασάκι στην τούρτα! Ποιό είναι αυτό;
Το κερασάκι στην τούρτα φίλοι αναγνώστες είναι ότι μίλησε και για ομόνοια και σύμπνοια που πάντα διέκριναν την ΟΝΝΕΔ. Σε ένα κατάπληκτο ακροατήριο σε μία αίθουσα που μύριζε αίμα και αισθανόσουν ακόμα το ξύλο της αρκούδας που έπεσε λίγα λεπτά πριν ανέβει στο βήμα ο περι ου.
Δεν ζητάμε λογύδρια από εσένα ψηλέ.... Τα παιδιά της ΟΝΝΕΔ, όχι αυτά που ήταν εκεί και σε γλύφανε, τα άλλα που θα βγουν στους δρόμους, που θα κολλήσουν αφίσες και θα αγωνιστούν πραγματικά και για το κόμμα και για την επιβίωσή τους, αντιθέτως με τα βολεμένα τσογλάνια κάθε κόμματος, είναι έξω και αγωνιούν για το μέλλον τους. Για την καθημερινότητα που βλέπουν να χάνεται, για τη δουλειά που εξαφανίζεται, για την κοινωνική αδικία που βλέπουν να γιγαντώνεται... Αλλά εσύ όπως συνηθίζεις είσαι ΑΠΩΝ... Και σαν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και σαν πολιτική παρουσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου